Publikowany w serii Dominikańskiego Instytutu Historycznego zbiór studiów o charakterze interdyscyplinarnym poświęcony jest działalności zakonów żebraczych: dominikanów, franciszkanów, augustianów, karmelitów i franciszkanów-obserwantów (bernardynów) w średniowiecznej aglomeracji krakowskiej, złożonej z trzech miast: Krakowa, Kazimierza, Kleparza oraz przedmieść. Ośrodek ten jako jedyny w Królestwie Polskim mógł poszczycić się posiadaniem klasztorów wszystkich pięciu wspólnot mendykanckich. Autorzy prezentowanych artykułów starali się przedstawić intensywną aktywność braci z krakowskich klasztorów na polu: duszpasterstwa, nauki, kultury, sztuki i gospodarki oraz ich rolę w polskim społeczeństwie, Kościele i państwie. Jest to pierwszy w polskiej mediewistyce tak obszerny tom studiów dotyczący środowiska krakowskich mendykantów