"Wreszcie polska literatura (właśnie literatura! bo przecież dzieło Newtona należy do światowego dziedzictwa) otrzymała przekład Principiów. I to przekład wyjątkowy. Naw ogół tego rodzaju przekłady traktuje się jako historyczny zabytek, monument z przeszłości, któremu dzisiejsze czasy winny szacunek i pieczołowitość. Przekłady takie oddaje się do rąk historykom nauki i stawia na honorowej półce. Jarosław Wawrzycki, sam czynnie pracujący fizyk, potraktował swój przekład odmiennie: z szacunkiem dla historii, ale jako dzieło nadal żyjące w tym, co zapoczątkowało. Świadectwem tego są opracowane przez niego przypisy i przede wszystkim obszerny wstęp. Oprócz zwyczajowego w takich sytuacjach historycznego wprowadzenia zawiera on próbę odczytania Principiów oczyma uczonego wyposażonego w dobrą znajomość tego, co łączy – bo nie dzieli – współczesny stan fizyki z tym, czego dokonał Newton. Nie wiem, czy istnieje inny przekład dzieła Newtona, którego autor sam dokładnie przeliczyłby duże jego partie pow to, aby zrozumieć nie tylko to, co Newton powiedział, ale także to, czego nie powiedział, a mógł lub powinien powiedzieć. Nauka nie tylko dopisuje do swojej historii kolejne rozdziały, ale także niejako ingeruje w swoją przeszłość, czyniąc ją bardziej zrozumiałą i bardziej przejrzystą. Czytajmy więc Newtona nie jako monument przeszłości, lecz jako proces, który nadal się dzieje". [Z przedmowy prof. M. Hellera]