Aleksander Dumas, ojciec, (fr. Alexandre Dumas, ur. 24 lipca 1802, zm. 5 grudnia 1870) - pisarz francuski. Aleksander Dumas urodził się w posiadłości Dumas Davy de la Pailleterie w Villers-Cotterets, Aisne, niedaleko Paryża, był wnukiem markiza Antoniego Aleksandra Davy de la Pailleterie. Pochodzenie i młodość [edytuj] Dziadek Aleksandra, szlachcic normandzki, markiz Antoni Aleksander Davy de la Pailleterie, dawny pułkownik i generalny komisarz artylerii, w roku 1760 kupił na San Domingo (dzisiaj Dominikana plantację i osiadł na wyspie. W dniu 27 marca 1762 czarna niewolnica Marie-Céssette Dumas urodziła mu syna, Tomasza Aleksandra. Cessette Dumas zmarła w 1772. W 1780 markiz de la Pailleterier wrócił z synem do Francji. W 1786 Tomasz Aleksander zaciągnął się do armii. Posługiwał się nazwiskiem matki - Dumas. Służąc w dragonach w 1792 został brygadierem, a w październiku tegoż roku został mianowany podpułkownikiem kawalerii w Wolnym Legionie Amerykanów kawalera de Saint-Georges'a. W listopadzie 1792 Dumas ożenił się z Marie-Louise Elizabeth Labouret, która urodziła mu córkę Aimée i syna Aleksandra. Podczas wojen w obronie rewolucji ojciec przyszłego pisarza okazał się doskonałym dowódcą, dzięki czemu w wieku 31 lat został mianowany generałem. Ojcem chrzestnym Aleksandra został towarzysz broni generała Dumasa, generał Brune. Rodzina zamieszkała we wsi Haramont pod Villers-Cotterets. W 1806 umarł generał Dumas, który wcześniej popadł u Napoleona w niełaskę. Czteroletnim Aleksandrem opiekowała się matka, a o utrzymanie wdowy troszczyli się Labouretowie. Młody Dumas uczył się, ale niezbyt pilnie, u księdza Gregoira'a w Villers-Cotterets. W 1816 Dumas został kancelistą u notariusza w Villers-Cotterets. W tym czasie spotyka kilka osób, które miały wpływ na wybór sposobu życia: Adolfa de Leuvena, Karolinę Collard, Amadeusza de la Ponce. Dumas założył amatorski teatr, dla którego wspólnie z de Leuvenem napisali kilka sztuk. Dwudziestoletni Aleksander postanowił przenieść się do Paryża i dzięki protekcji generała Foy znalazł pracę w sekretariacie księcia Orleańskiego (przyszłego króla Ludwika Filipa) w Palais Royal. Kariera literacka [edytuj] Dumas dodatkowo zaczął się zajmować pisaniem artykułów do prasy. Jednak najbardziej zafascynował go teatr. Napisał kilka sztuk teatralnych, a w 1829 roku, pierwsza z nich została wystawiona i spotkała się z dobrym przyjęciem. W następnym roku, kolejna jego sztuka odniosła sukces, co pozwoliło mu na zajęcie się pisaniem jako głównym źródłem dochodu. W 1830 roku we Francji wybuchła kolejna rewolucja. Do połowy lat trzydziestych XIX stulecia, we Francji było niespokojnie, jednak w końcu kraj zaczął się rozwijać. Dla Dumasa najcenniejszym osiągnięciem rewolucji, był koniec cenzury. Mógł w końcu rozpostrzeć swoje literackie skrzydła. Dumas zajął się pisaniem powieści w odcinkach, które ukazywały się w prasie. Tak powstała jego pierwsza powieść, będąca przeróbką starszej sztuki teatralnej. Był to Kapitan Paul. W 1840 roku poślubił Idę Ferrier. Nie przeszkodziło mu to w spłodzeniu trzech nieślubnych dzieci z kilkoma kochankami. Jeden z nich Aleksander Dumas (syn), też został słynnym pisarzem i napisał między innymi Damę Kameliową. Ojciec najbardziej lubił pisać powieści przygodowe osadzone w historii Francji. Jego utwory pełne były romansów, pojedynków na broń białą, oraz spisków i podstępów. Najsłynniejsze książki [edytuj] książki o muszkieterach: Trzej muszkieterowie (1844, Les trois mousquetaires, wyd. polskie 1846) Dwadzieścia lat później (1845, Vingt ans apres, 1846) Wicehrabia de Bragelonne (1848-1850, Le vicomte de Bragellone, wyd. polskie 1849) - zwykle wydawana w czterech częściach, ostatnia z nich to Człowiek w żelaznej masce Hrabia Monte Christo (1844, Le comte de Monte Christo, wyd. polskie 1846) Córka regenta (1845) Biesiada widm Królowa Margot (1845, La Reine Margot) Maria Antonina (1845)