29 sierpnia 1953 roku na via degli Orti w Syrakuzach, w domu ciężko chorej młodej kobiety, Antoniny Giusto, znajdująca się nad wezgłowiem łóżka gipsowa płaskorzeźba przedstawiająca Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny zaczęła ronić łzy. Zauważyła to właśnie Antonina, która w tym samym momencie odzyskała utracony w czasie choroby wzrok i została uzdrowiona z innych dolegliwości. Kościół bardzo szybko oficjalnie uznał objawienie Maryi z Syrakuz. Już w grudniu 1953 roku Episkopat Sycylii wydał oświadczenie potwierdzające autentyczność łzawień. Wkrótce w Syrakuzach powstało sanktuarium poświęcone Matce Bożej Płaczącej, które osobiście konsekrował święty Jan Paweł II, wypowiadając niezwykłe słowa: Tak jak Serca Jezusa i Maryi wyrażają miłość Boga i miłość Tej, którą Bóg wybrał na Matkę dla swego Syna, tak łzy wizerunków maryjnych stają się wyrazem matczynej bliskości. Historia łzawień maryjnych to dzieje ludzi, którzy podążają przez życie w oczekiwaniu na niebo. Ona dzieli z nimi „łzy cierpienia, łzy nadziei i łzy modlitwy”. święty Jan Paweł II Autorka przytacza relacje naocznych świadków i uczestników wydarzeń oraz liczne dokumenty potwierdzające prawdziwość objawień Maryi w Syrakuzach. Na końcu książki znajdziemy modlitwy i nowenny do Płaczącej Madonny z Syrakuz.