Historia kilku rodzin kresowych od schyłku XVIII wieku aż po drugą połowę ubiegłego stulecia odtworzona na podstawie dokumentów, listów, notatek, fotografii. Przedstawia etapy wędrówki kolejnych pokoleń Kresowiaków z Podola i Litwy, wędrujących przez Kiszyniów, Izmaił, Orgiejów, Odessę do Wilna i Grodna, a następnie, po roku 1945, osiedlających się w Gdańsku, Toruniu, Bydgoszczy, Szczecinie, Wrocławiu, Wałbrzychu. Procesy wykorzenienia i utraty ojcowizny łączyły się z trudną, wymagającą wielu ofiar przemianą drobnej szlachty kresowej w warstwę inteligencji – prawników, lekarzy, weterynarzy. Na tragizm dziejów grupowych nakładały się bolesne wątki przeżyć osobistych, których ślady znajdujemy w rodzinnych papierach.