Książka dotyczy postrzegania starości w społeczności wiejskiej od schyłku XIX wieku po rok 1939. Autor skupia się na warstwie chłopskiej, analizując panujący wśród niej stosunek do ludzi starszych. Starość w innych grupach społecznych mieszkających na wsi nie jest rozpatrywana, co najwyżej znajdują się o niej epizodyczne wzmianki. Praca wpisuje się w nurt antropologii historycznej. Prócz historii wykorzystane w niej zostają osiągnięcia innych nauk społecznych, a szczególnie antropologii kulturowej i socjologii. Wywód autorski oparty jest o materiały etnograficzne, literaturę piękną, pamiętniki, wywiady z osobami starszymi. Atrakcyjność książki podnoszą unikalne fotografie. Bartłomiej Gapiński jest historykiem i socjologiem, pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się historią społeczną Polski XIX i XX wieku. Jest autorem m.in. pionierskiej pracy o życiu religijnym prostych ludzi w PRL, problemów sfery sacrum i jego relacji do spraw życia codziennego. Książka została wydana przez Wydawnictwo Nauka i Innowacje.