Jest to podróż w czasie i w przestrzeni w towarzystwie Szewacha Weissa – „ambasadora Izraela w Polsce i Polski w Izraelu”. Autor opowiada o spotkaniach z ludźmi, często żyjącymi na pograniczu kultury polsko-żydowskiej, odkrywa przed nami miejsca, w których teraźniejszość nie pozwala zapomnieć o przeszłości, oprowadza po miasteczkach pełnych żydowskiej architektury, pozwala smakować dania żydowskie i dania polskiej kuchni: „pierogi i barszcz jak u mojej mamusi, chleb ze smalcem jak u babci Minci. Albo grochówkę w przydrożnym barze podczas chwili odpoczynku w podróży”, oraz usłyszeć melodię, którą grał na harmonijce ukochanej wnuczce. Szewach Weiss – szlachetny wiek, przedwojenny duch, i wiara w to, że świat ciągle można zmieniać na lepsze. Ocalony z wojennego piekła. Człowiek dialogu i tolerancji. Nietypowy dyplomata, nieustannie zbliżający Warszawę z Jerozolimą. (…) Gdzie znajduje się najdroższe jego sercu miejsce na ziemi? (…) W warszawskim pokoju profesora, przesiąkniętym orientalnym zapachem fajki, czas ciągle pędzi do przodu.