Logiczna struktura świata jest pierwszą dużą pracą Carnapa. To klasyczne dzieło należy do ścisłego kanonu lektur filozoficznych. Autor, redukując pojęciowy aparat nauki, ujednolicając terminologię i zakładając czysty język nowoczesnej logiki, podejmuje próbę wyprowadzenia logicznej konstrukcji świata. Podstawowymi jej elementami są bezpośrednie dane, a określenia owych prostych jakości zmysłowych dają fundament całej terminologii naukowej. Uderzającymi cechami dzieła są ścisłość, z jaką Carnap rozwija swoją koncepcję, oraz jego antymetafizyczny charater. W późniejszych latach Carnap odszedł od fenomenalizmu w stronę radykalnego fizykalizmu, zgodnie z tendencją całego Koła Wiedeńskiego, lecz to właśnie ta książka wywarła szczególny wpływ na współczesnych filozofów poznania, języka i nauki. Najciekawszym kontynuatorem i oponentem Carnapa jest dziś Nelson Goodman, którego praca Struktura zjawiska (wydana przez WN PWN w roku 2009) polemizuje bezpośrednio z koncepcjami zawartymi w Logicznej strukturze świata. Rudolf Carnap (1891–1970) – niemiecki filozof i logik z obywatelstwem amerykańskim, związany z uniwersytetami w Pradze i Chicago. Jego filozoficzne koncepcje kształtowały się pod wpływem filozofii Kanta oraz Fregego, Russela i Wittgensteina. Inspirowały go też odkrycia w ramach nauk ścisłych, zwłaszcza fizyki i matematyki, gdzie szczególnie interesowały go zagadnienia prawdopodobieństwa, czasu i przestrzeni. Przedstawiciel Koła Wiedeńskiego, przekonany, że celem filozofii powinna być logiczna analiza języka nauki, w żadnym wypadku metafizyka, rodząca, jego zdaniem, pseudo-problemy. W Polsce ukazała się jego Logiczna składnia języka oraz wybór Filozofia jako analiza języka nauki. Najsłynniejszym dziełem Carnapa jest jednak Logiczna struktura świata, próba ujęcia całościowego.