Bylibyśmy niechętni akceptacji poglądu o prostej kontynuacji kryzysu legitymizacji. Mamy raczej do czynienia z jej rozmaitymi, cząstkowymi deficytami, przy zachowaniu legitymizacji najogólniejszych zasad systemu demokracji rynkowej. To odróżnia sytuację od systemu poprzedniego - wówczas mieliśmy układ odwrotny: to legitymizacja miała charakter cząstkowy (pewne elementy systemu legitymizowane przez pewne grupy społeczne), natomiast jej kryzys miał charakter ogólny i ciągły. Polegał bowiem na zakwestionowaniu podstawowych reguł systemu, a dodatkowo na ich wewnętrznych, strukturalnych sprzecznościach.