Pierwszy List św. Jana Apostoła pozostawał we wczesnych wiekach chrześcijaństwa trochę w cieniu Ewangelii, Dziejów Apostolskich, Listów św. Pawła Apostoła i Apokalipsy. Potrzeba było czasu i wysiłku, aby w piśmie o tak skomplikowanej strukturze językowej i tak wielu wątkach tematycznych, dostrzec (i ukazać) wyjątkowo bogate treści teologiczne i ascetyczne. Praca ks. Waldemara Turka jest w pierwszym rzędzie próbą odpowiedzi na pytanie jak wczesnochrześcijańscy autorzy łacińscy (głównie św. Augustyn, Pseudo-Hilary z Arles, św. Beda Czcigodny), interpretowali Janowe słowa o Bogu, który "jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności" (1 J 1,5), oraz jakie wyciągali wnioski z nauki "o nowym przykazaniu, które prawdziwie jest w Nim i w nas, ponieważ ciemności ustępują, a jaśnieje już prawdziwa światłość" (1 J 2,8)? Autor zastanawia się także, co w praktyce oznacza podstawowe dla chrześcijan określenie - "Bóg jest miłością" (1 J 4,8) i "Kto trwa w miłości" (1 J 4,16)? Zaskakująco aktualne i pożyteczne dla współczesnego czytelnika są bez wątpienia teksty patrystyczne nawiązujące do Pierwszego Listu św. Jana Apostoła, zawierające nie tylko rozważania teoretyczne, ale i wskazania o charakterze duchowym.