Edukacja i samoedukacja trwają ustawicznie przez całe ludzkie życie. Zależy od nich w znacznym stopniu i tempo psychicznego rozwoju jednostki i rytm zmian społeczno-kulturowych całych społeczności. Przeobrażenia społeczno-kulturowe są generowane przecież głównie naukowymi odkryciami oraz wprowadzaniem nowatorskich technologii i użytecznych procedur działania w różne dziedziny praktyki społecznej. Ponieważ tworzenie oryginalnych projektów i wdrażanie ich w życie opiera się na wiedzy i umiejętnościach konkretnych ludzi, ustawiczne pogłębianie wykształcenia jednostek staje się współcześnie jednym z najbardziej podstawowych wyzwań społecznych. Okazuje się także zasadnicza osobistą potrzebą, ważką z adaptacyjnego punktu widzenia, sprzyja bowiem rzeczowemu, planowaniu zachowań, a w konsekwencji racjonalnemu sterowaniu własną aktywnością i tym samym intencyjnemu kształtowaniu własnego losu.