Dziewięć esejów, tworzących pierwsza książkę Herty Muller, układa się w prywatną i polityczną autobiografię pisarki: dzieciństwo w banackiej wsi, matka cierpiąca głód na zesłaniu na Ukrainie, ojciec, który zapija swoją esesmańska przeszłość, samobójstwa przyjaciół i popełnione na nich morderstwa oraz emigracyjne życie autorki w Niemczech. "Król kłania się i zabija" to także refleksja nad istota języka: żyjąc w państwie dyktatury, Muller doświadczyła języka jako narzędzia represji, ale również jako narzędzia oporu wobec totalitarnej władzy.