Znaczenie imageu w życiu człowieka jest ogromne, a zainteresowanie badaczy właściwościami jego kształtowania i prawami funkcjonowania wciąż wzrasta. Autorka monografii przeprowadza rozgraniczenie między imagologią pragmatyczną, skierowaną realizację zadań zdobywania władzy i pomnażania bogactwa, a imagologią humanistyczną, której celem stają się rozumienie mechanizmów autoekspresji człowieka oraz pomoc w modelowaniu procesów adekwatnej prezentacji człowieka otoczeniu. Paradygmat humanistyczny stał się treściowo nośnym kontekstem książki.