Kopuła Pawła Jakubowskiego jest postapokaliptyczną minipowieścią, w której autor ukazuje rzeczywistość po kataklizmie do jakiego doszło na Ziemi. Jego konsekwencją jest skażenie środowiska, tak duże, iż uniemożliwia ono życie na powierzchni. Ci nieliczni, których kataklizm oszczędził, zamieszkują więc w podziemnych miastach-kopułach. W jednym z nich sześciu członków sprawującej władzę partii spotyka się na posiedzeniu, podczas którego próbują zaradzić wielu problemom. Między innymi ustalić w jaki sposób zneutralizować Dyrektoriat – enigmatyczną, złowrogą organizację, wywołującą strach wśród ocalonych. Ale Kopuła to także opowieść kryminalna, w której każdy z bohaterów, próbując ukryć niewygodne dla siebie zdarzenia, stara się rozwikłać zagadkę związaną z tajemniczym zniknięciem. Najistotniejsze w tym wszystkim wydają się jednak być pytania, które Paweł Jakubowski zawiesił nad wszystkimi wątkami swojej opowieści. Pytania powodujące, iż Kopuła może być odczytywana jako metafora opisująca zagrożenia z jakimi spotykamy się tu i teraz. Pytania na które każdy musi sobie sam odpowiedzieć po zakończeniu lektury. Na przykład jak się zachować w obliczu najbardziej fatalnej z możliwych sytuacji?