Potrzeba zwrócenia uwagi na łączenie środków niejęzykowych z językowymi w codziennej komunikacji bezpośredniej, w teatrze, w filmie, przekazach radiowych, telewizyjnych była od dawna o tyle oczywista, że nawet w opracowaniach poświęconych tekstom pisanym, a także dokonywanych głównie na ich podstawie, zauważano np. zależność między graficznymi znakami (wielkość i kształt czcionki, podkreślenia itp.) wyróżniającymi niektóre wyrazy a wartością tych słów, między dzielącymi wypowiedzi akapitami a zmianami siły głosu czy melodii w mówionym (czytanym) wariancie odpowiedniego tekstu. Fragment wstępu