Komunikacja między partnerami bliskiego związku jest jednym z podstawowych czynników wpływających na rozwój miłości i więzi, czyli na jakość i powodzenie tego związku. Prawidłowa komunikacja powinna być w miarę możliwości otwarta i pełna; powinna zakładać jasność przekazu, wyrażanie myśli w sposób jednoznaczny i zrozumiały oraz otwartość, czyli udzielanie informacji bezpośrednio. Otwartość obejmuje także okazywanie własnych uczuć i przeżyć, komunikowanie swoich potrzeb i oczekiwań, dzielenie się doświadczeniami, postawami i przekonaniami. Partnerzy pozwalają swobodnie wypowiedzieć się partnerowi, uznają jego prawo do odmiennego zdania. Bezpośredni sposób komunikacji ułatwia realizowanie własnych potrzeb czy spełnianie oczekiwań. Pozwala także uniknąć wszelkich niejasności, stwarzając możliwości przekazywania i odbierania informacji zwrotnych, które skłaniają człowieka do autentyzmu i bezpośredniości. Dzięki takiej komunikacji wzrasta poczucie tożsamości danej osoby, rozwija się zdolność odbioru i przekazu przeżyć. Ponadto stwarza ona możliwość rozładowania napięcia i negatywnych emocji, zapobiegając ich kumulowaniu się. (...) Prezentowana monografia (zdaniem jej autorów) może ułatwiać osobom zajmującym się analizą bliskich związków (zarówno w perspektywie diagnostycznej i terapeutycznej, jak i naukowobadawczej) lepsze odczytywanie poziomu i jakości komunikacji między partnerami w bliskim związku. Przedstawione narzędzie badawcze umożliwia spojrzenie na związek z perspektywy (każda badana osoba ocenia siebie i partnera). Treści zawarte w książce (w tym kilkanaście badań trafnościowych) mogą ułatwiać głębsze rozumienie relacji między partnerami, co pozwoli na lepsze określenie kierunku działań terapeutycznych. Ze wstępu