Teoretyczna i empiryczna eksploracja warunków porozumiewania się jest niezwykle użyteczna dla osiągania ponadjednostkowego rozumienia się, a tym samym osiągania wysokiej jakości życia społecznego. Z jednej strony opis ram, w których przebiega komunikacja, próba sprecyzowania modelu i wzorca komunikacji określają ich znaczenie, możliwości i konsekwencje dla procesu kształtowania się relacji międzyludzkich oraz ich ostatecznego charakteru, z drugiej zaś możliwe wydaje się ukazanie, jak określony sposób komunikowania się kształtuje jakość relacji, a ostatecznie - jak jednostkowe kompetencje komunikacyjne wpływają na nasze życie w jego osobistym i społecznym wymiarze. Ze Wstępu