Prezentowana praca składa się z dwóch uzupełniających się części. W pierwszej zostały przedstawione teoretyczne aspekty kompetencji społecznych (rozdziały 1–2), w drugiej zaś ich empiryczny wymiar (rozdziały 3–6). Podejmowanie problematyki kompetencji społecznych dyrektorów szkół ma wielowątkowe uzasadnienie. Tej kwestii został poświęcony rozdział 1. Uzasadniono w nim celowość jej rozważania, zakorzeniając ją w złożonym kontekście, w którym funkcjonują współczesne szkoły. Autorka przedstawia, jak na tym tle zmienia się kierownicza rola dyrektora szkoły i rodzi się zapotrzebowanie na społeczne kompetencje. W rozdziale 2 została zaprezentowana podstawa teoretyczna prowadzonych dociekań badawczych. Przedstawiono w nim, czym są kompetencje, kompetencje kierownicze i kompetencje społeczne, oraz koncentruję się na charakterystyce wybranych kompetencji społecznych w świetle interdyscyplinarnej literatury (prace z pedagogiki, psychologii, organizacji i zarządzania, w tym zarządzania oświatą i psychologii zarządzania). Kolejne rozdziały zawierają prezentację, analizę i interpretację wyników badań własnych. Książka powstała na podstawie rozprawy doktorskiej przygotowanej na Uniwersytecie w Białymstoku, na Wydziale Pedagogiki i Psychologii, pod kierunkiem naukowym dr. hab. Michała Balickiego, profesora UwB. Jest jej zmienioną wersją. Troska o wysoką jakość edukacji skłania teoretyków i praktyków w tej dziedzinie do poszukiwania czynników doskonalących pracę szkoły. Współcześnie podkreśla się rolę osób kierujących organizacjami w osiąganiu przez nie skuteczności, czyli w realizacji postawionych celów. Ma to odniesienie zarówno do firm komercyjnych, jak i organizacji publicznych, m.in. szkół. W oświacie odpowiednie realizowanie funkcji kierowniczych zyskuje najwyższą rangę ze względu na duże wymagania stawiane edukacji. Podnoszenie jej jakości ma doniosłe znaczenie dla zwiększania szans życiowych jednostek, a tym samym wpływa na rozwój lokalny i w skali kraju. Aby szkoły mogły sprostać temu zadaniu, muszą być właściwie zarządzane, a wśród różnych obszarów tego procesu na plan pierwszy wysuwa się kierowanie kadrą nauczycieli. Uruchamianie potencjału tkwiącego w ludziach jest działaniem specyficznym, bardzo złożonym, wymagającym dysponowania wiedzą i umiejętnościami kształtowania relacji międzyludzkich, tak aby w pełni osiągać cele organizacyjne i tworzyć klimat organizacji sprzyjający rozwojowi. Tak zarysowane cele realizowane są głównie w procesie komunikowania się i motywowania do pracy. Ponadto w dobie dynamicznych zmian kontekstu lokalnego i globalnego w organizacjach często pojawiają się sytuacje konfliktowe. Te spostrzeżenia stały się kryterium wyboru trzech kompetencji jako przedmiotu analiz teoretycznych i empirycznych w niniejszej pracy. Przedmiotem zainteresowań badawczych autorka uczyniła zatem kompetencje dyrektorów szkół w zakresie komunikowania się, motywowania do pracy i rozwiązywania konfliktów.