Książka poświęcona jest miejscu i roli Komitetu Regionów w procesie jednoczenia Europy. Komitet Regionów jest najmłodszą instytucją Unii Europejskiej. Powołany Traktatem z Maastricht w 1992 r., rozpoczął działalność w marcu 1994 r. Od samego początku miał zarówno swoich zwolenników, jak i przeciwników. Dla pierwszych był on ucieleśnieniem „,,subsydiarności??, gwarantem udziału samorządów terytorialnych w tworzeniu Europy opartej na zasadach demokracji obywatelskiej. Przeciwnicy poddawali w wątpliwość celowość jego istnienia, argumentując, iż sprawy samorządu należą do wyłącznych kompetencji państw członkowskich, natomiast regiony nie mogą uzurpować sobie praw do udziału w polityce zagranicznej. Ostatecznie o powołaniu Komitetu Regionów przesądził nacisk rządu niemieckiego, popieranego przez Komisję Europejską. Ta ostatnia gotowa była przyznać nowej instytucji stosunkowo duże kompetencje. W efekcie utworzono jednak organ o dość ograniczonych kompetencjach. Udział Komitetu Regionów w procesie decyzyjnym Unii Europejskiej ogranicza się do wydawania opinii. Są one publikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.