Przedmiotem niniejszej pracy są fragmenty dziejów polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego, a w szczególności jego komunistycznego odłamu, oraz historii stosunku Międzynarodówki Komunistycznej do Komunistycznej Partii Polski, Polskiej Partii Socjalistycznej i Polskiej Partii Robotniczej. Ze względu na ograniczony dostęp do archiwaliów Kominternu, zwłaszcza po 1990 roku, co wymagałoby znacznych środków finansowych, którymi nie dysponuję, praca niniejsza nie pretenduje do naświetlenia dziejów MK, KPP i PPR, lecz przedstawia tylko wybrane, istotne moim zdaniem ich fragmenty. (ze wstępu) Prof. hab. Ryszard Nazarewicz, urodzony 11 X 1921 r. we Lwowie. W maju 1939 r. zdał maturę w III Państwowym Liceum im. Stefana Batorego. Tam należał do tajnej organizacji socjalistycznej „Promień". Rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Od końca 1941 r. pracował w fabryce w Warszawie. W końcu 1942 r. wstąpił do PPR i GL, skierowany do pracy w powstającym Związku Walki Młodych, gdzie był sekretarzem dzielnicy Warszawa-Wola, a w lecie 1943 r. do Okręgu Częstochowsko-Piotrkowskiego PPR. Był członkiem Sztabu Okręgu GL, a później AL, do wyzwolenia w styczniu 1945 r. szefem sztabu III Brygady AL im. gen. Bema i brał udział w jej bojach. W styczniu 1945 r. wcielony do służby państwowej, którą pełnił przez kilka lat powojennych. Jednocześnie studiował i uzyskał magisterium na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Podjął pracę naukową i dydaktyczną w Wyższej Szkole Nauk Społecznych. Obronił pracę doktorską i habilitacyjną. Uchwałą Rady Państwa mianowany profesorem nadzwyczajnym. Do emerytury pracował w Instytucie Historii Ruchu Robotniczego Akademii Nauk Społecznych.