Tom 1 Podążając ściśle za układem traktatu Arystotelesa, Boecjusz porusza w sześciu księgach swego dzieła następujące tematy: – ogólna teoria znaczenia (trójkąt semantyczny „rzeczy–pojęcia–słowa”) – klasyfikacja znaków mówionych – klasyfikacja części mowy oraz wyrażeń złożonych – ontologiczne założenia semantyki nazw i czasowników – pojęcie sprzeczności i przeciwieństwa między zdaniami – odróżnienie zdań ogólnych, nieokreślonych i szczegółowych – relacje logiczne między zdaniami prostymi – zagadnienie statusu logicznego zdań o przyszłości (słynny problem „bitwy morskiej”) – relacja między koniecznością, naturą i wolnym wyborem – pojęcia i zdania modalne. Komentarz Boecjusza był w średniowieczu jednym z ważniejszych dzieł z zakresu filozofii języka i logiki. Jednak jego obecne znaczenie nie ogranicza się tylko do wartości historycznej. W wielu spornych kwestiach dotyczących Arystotelesowskiej teorii języka uwagi Boecjusza mogą nadal być bardzo pomocne – również dzięki temu, że dają nam możliwość zapoznania się z opiniami i interpretacjami greckich komentatorów późnej starożytności. Tom 2 Dla średniowiecznej filozofii języka Hermeneutyka Arystotelesa była tekstem podstawowym. Ten krótki traktat zawiera zarys teorii języka i znaczenia, stanowi też wprowadzenie do analizy relacji logicznych między zdaniami oraz do analizy pojęć modalnych. W przyswojeniu teorii Arystotelesa przez scholastyków kluczową rolę odegrał Boecjusz, który przekazał im zarówno łaciński przekład, jak i najważniejsze naukowe opracowanie tekstu. Z jego komentarza (zwanego „drugim” lub „większym”) korzystała większość logików aż do połowy XIII wieku, z Piotrem Abelardem na czele. W późniejszym okresie odwoływali się do niego tacy autorzy jak Tomasz z Akwinu czy Wilhelm Ockham. Boecjusz nie tylko objaśnił tekst Arystotelesa, ale wzbogacił też swój komentarz o elementy zaczerpnięte z innych greckich autorów. Jego dzieło jest ważnym świadectwem późnoantycznej refleksji filozoficznej. Przekazuje nam debaty toczone m.in. na temat koncepcji trzech poziomów języka (pisanego, mówionego i myślnego), relacji między determinizmem i ludzką wolnością oraz słynnego problemu statusu logicznego zdań o przyszłości.