Zmiany w najnowszym wydaniu Komentarz zawiera rozszerzony dział poświęcony pracom skazanego na cele społeczne, w tym wykonywanie pracy, zatrudnienie skazanego oraz sposób jego wynagradzania. Sporo uwagi Autor poświęcił rozwojowi kulturalnemu i edukacji skazanych, zarówno w zakładach karnych, jak i poza zakładem, a także możliwości dostępu do informacji, kultury i oświaty. Poszerzony został również komentarz dotyczący części wojskowej, odpowiedzialności żołnierzy oraz ich przełożonych i wykonanie kary. Wielokrotne odwołania do ustaw Autor poświęcił dużo uwagi ustawie o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 142, poz. 960), w tym: podmiotom odpowiedzialnym za nadzór nad skazanym, odwołaniu możliwości dozoru poza zakładem karnym, prawom i obowiązkom osób najbliższych przebywających ze skazanym podczas trwania dozoru poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego. W publikacji znajdziemy również komentarz do ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 611), w tym przede wszystkim do: instytucji zakazu wstępu na imprezy masowe, możliwości wydania takiego zakazu, podmiotów odpowiedzialnych za wydanie zakazu oraz możliwości odwołania zakazu. Wygodna struktura Dla wygody Czytelników, ułatwiając szybką orientację w tekście, niniejszy Komentarz wyróżnia się szczegółową strukturą wewnętrzną, z precyzyjnym, przejrzystym i jednolitym podziałem zagadnień. Komentarz w sposób jasny i przejrzysty pozwala na rozwiązanie pojawiających się w praktyce problemów związanych z wykładnią przepisów zawartych w Kodeksie karnym wykonawczym. Książka jest adresowana do: praktyków prawa: adwokatów, radców prawnych, sędziów, dyrektorów aresztów śledczych, zakładów karnych, Centralnych Ośrodków Szkolenia Służby Więziennej, sądowych kuratorów zawodowych, wojskowych kuratorów społecznych, dowódców jednostek wojskowych, doktorantów, aplikantów zawodów prawniczych i studentów. Aktualny stan prawny Niniejsze wydanie, poszerzone o najnowsze poglądy doktryny, uwzględnia również omówienie ostatnich zmian, m.in.: ustawy z 24.5.2013 r., zmiana ma charakter porządkowy, dostosowujący do przepisów ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej; zgodnie z ustawą środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej używa się lub wykorzystuje się w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę, o użyciu środka przymusu bezpośredniego lub broni względem tymczasowo aresztowanego zawiadamia się bezzwłocznie organ, do którego dyspozycji pozostaje aresztowany; zmiana weszła w życie 6.6.2013 r.; ustawy z 27.9.2013 r., zgodnie z którą należności sądowe będą egzekwowane dopiero po zaspokojeniu zasądzonych roszczeń cywilnych mających na celu naprawienie szkody lub zadośćuczynienie za doznaną krzywdę; ponadto wprowadzono obowiązek informowania skazanego oraz tymczasowo aresztowanego o konsekwencjach wynikających z art. 139 § 1 KPK; zmiany te wejdą w życie 1.7.2015 r.; wyroku TK z 26.2.2014 r., zgodnie z którym art. 115 § 7 dotyczący opieki medycznej skazanego uznany został za niekonstytucyjny; przepis ten utraci moc prawną 8.3.2015 r. Dla czytelników tego komentarza darmowy dostęp do aktów prawnych on-line! Jeżeli w najbliższym czasie którykolwiek z aktów prawnych dostępnych dla Czytelników tej pozycji zostanie zaktualizowany, istnieje możliwość bezpłatnego dostępu on-line do wersji ujednoliconych zawierających te zmiany!