Jakie miejsce zajmowały kobiety w pierwszej polskiej dynastii? Czego od nich oczekiwano i jak rozumiano ich społeczne role? Czy kobiety bywały podmiotem działań, czy też pozostawały wyłącznie instrumentami w grze prowadzonej przez mężczyzn? Na te pytania szukamy odpowiedzi w prezentowanej książce. Przedstawia ona dynastię Piastów w okresie pierwszych dwustu lat polskiej państwowości, ukazując ją na tle innych rodów panujących Europy wcześniejszego średniowiecza. Podejmowane analizy koncentrują się m.in. na obecnych w kulturze wcześniejszego średniowiecza żeńskich wzorcach zachowań, roli kobiet jako fundatorek i dobrodziejek Kościoła, ich zaangażowaniu w liturgiczną pamięć rodu i wpływie na jego imiennictwo, a także na funkcjach, jakie pełnił w dynastii rodowy klasztor żeński. Na okres wczesnopiastowski patrzymy więc z innej perspektywy, stawiając w centrum zainteresowania nieme dotąd bohaterki rodzimych dziejów – żony i córki polskich władców.