Cristina Mazzoni, z pochodzenia Włoszka, profesor literatur romańskich Uniwersytetu w Vermont (USA), obdarzona niezwykłą wyobraźnią autorka, a zarazem znakomita kucharka, zaprasza w swej krytycznoliterackiej podróży kulinarnej do „kosztowania, smakowania, rozgryzania i połykania” produktów i potraw pojawiających się w pismach świętych kobiet – od „świętych anorektyczek” żywiących się Eucharystią do gospodyń i matek, dla których kuchnia stanowi centrum domu. Ze szczególną uwagą traktuje swoje rodaczki (Katarzynę z Genui, Anielę z Foligno, Gemmę Galgani), ale w obszar zainteresowań włącza też: Niemki (Hildegardę z Bingen, Elżbietę z Schoenau, Małgorzatę Ebner), Francuzki (Małgorzatę Marię Alacoque, Teresę z Lisieux), Hiszpanki (Teresę z Ávila), postaci z Kościoła kolonialnej Ameryki Południowej (sor Juanę Inés de la Cruz), Anglii (Margery Kempe), a nawet Stanów Zjednoczonych (Elżbietę Seton – pierwsza kanonizowana osoba urodzona w USA). Feministyczna perspektywa pozwala prześledzić związki między jedzeniem a sprawami wiary i odkryć w nich nowe smaki. Przepisy kulinarne, rady dotyczące gotowania i żywienia rodziny oraz wspólnoty, komentarze na temat miodu, przypraw, sałaty, ryb, sera czy jabłek mogą oferować, jak się okazuje, wielkie bogactwo strawy duchowej. Między żartem i anegdotą a hagiografią i egzegezą otrzymujemy w tej książce prawdziwą ucztę.