Zbiór studiów dotyczących relacji między polską a europejską historiografią i myślą historyczną XIX–XX wieku analizuje teoretyczne oraz ideologiczno-polityczne przesłanki rozwoju polskiej nauki historycznej w tych stuleciach i jej „instytucjonalne” dzieje, zwłaszcza po II wojnie światowej. Omówiono też dorobek naukowy i działalność wybranych przedstawicieli polskiej historiografii, a także podjęto próbę wprowadzenia w obręb historii historiografii ujęć interdyscyplinarnych.