„Nikt z ludzi nie rodzi się chrześcijaninem, ale nim się staje” głosi słynna sekwencja Tertuliana . Drogą ku temu są w pierwszej kolejności chrzest, bierzmowanie i Eucharystia – fundamenty życia chrześcijańskiego . Udzielanie tych sakramentów posiada zarazem ważny wymiar rodzinny i społeczny, wyznacza kolejne etapy ziemskiej wędrówki człowieka, łączy się z wieloma zwyczajami. Na skutek postępującej sekularyzacji, zmniejsza się niestety poczucie „sacrum” nawet w przypadku najświętszych czynności liturgicznych, a pojęcia teologiczne jawią się dla wielu, jako coś oderwanego od rzeczywistości. Cywilizacja zachodnia staje się coraz bardziej „wyemancypowana” od chrześcijaństwa, coraz odleglejsza od związanych z nim wartości i autorytetów. Stanowi to wielkie wyzwanie dla rodziców, duszpasterzy i katechetów odpowiedzialnych za przekaz wiary. Tymczasem, jak przypomniał papież Benedykt XVI, znajomość treści wiary jest istotna, by przyjąć rozumem i wolą tajemnicę zbawczą objawioną przez Boga, którą głosi Kościół. Owocny przekaz wiary potrzebuje właściwego języka, formy, a przede wszystkim postawy świadka. Sam doświadczam nieraz wątpliwości, chociażby pouczając młodzież przy okazji udzielania sakramentu bierzmowania, czy moje słowa są zrozumiałe i przekonywujące. Nic jednak nie zastąpi rzetelnego wyjaśnienia prawd wiary, ani historie ułożone przez autorów przykładów do kazań, ani odwoływanie się do zdarzeń zajmujących czołówki dzienników. Fragment Wprowadzenia