Niniejszy tom zawiera dwie prace o religijności społeczeństwa średniowiecznej Europy. Pierwsza opiera się na penitencjałach, czyli podręcznikach dla spowiedników, które powstały na terenie karolińskiej Francji i Italii w VIII–IX wieku. Autor stara się zrekonstruować na ich podstawie rzeczywistość społeczną świata epoki karolińskiej, którą poznajemy dzięki czytelnemu katalogowi popełnianych grzechów i odpowiadających im taryf pokutnych. Druga praca dotyczy czasów przedreformacyjnych na terenie Polski. Autorka wskazuje na swoistość traktowania czarów i magii przez polskich sędziów duchownych — raczej w kategoriach zabobonów i przeżytków, przedstawia szczegółowo przebieg procesu o czary i stosowane środki dowodowe, wyróżnia kilka rodzajów magii, a także rysuje portret średniowiecznej polskiej czarownicy, zwanej wieszczą babą.