Książka śledzi przemiany, jakim postać biblijnej Judyty ulegała na przestrzeni wieków w literaturze i sztukach plastycznych. W średniowieczu Judyta służyła za bezcielesny symbol cnoty, w epokach późniejszych była kobietą dramatycznie przeżywającą własną zmysłowość. Pod koniec XIX wieku wpisano ją w typ femme fatale, a w następnym stuleciu włączono w dyskurs feministyczny i związano z problematyką wojny i władzy. Za każdym razem stawała się zwierciadłem, w którym odbijały się najważniejsze idee epoki.