Na podstawie bogatej literatury przedmiotu, dostępnych źródeł, a przede wszystkim własnych badań empirycznych, autor wykazał wielowymiarowość zdarzeń, wzajemne wzmacnianie działających uwarunkowań procesu formowania się i przemian środowiska jazzowego, a przede wszystkim ich wpływ na tożsamość kolejnych generacji muzyków, powstawanie specyficznych kryteriów obowiązujących w tym środowisku, a służących definiowaniu pozycji poszczególnych twórców w polu jazzu. Z recenzji prof. dra hab. Stanisława Kłopota Książka Igora Pietraszewskiego jest bardzo cennym studium jednego z najważniejszych i najciekawszych gatunków sztuki uprawianych w Polsce XX wieku – jazzu. W czasach realnego socjalizmu jazz był otoczony aurą owocu zakazanego i sztuki zbuntowanej. Zatem pytanie, które motywuje pracę: „jaka była – tak naprawdę – rola jazzu w PRL-u” jest bardzo celne. […] W pracy nad rekonstrukcją historycznego przebiegu instytucjonalizacji pola jazzu w Polsce autor wykazuje się imponującą wiedzą. Wywiady dostarczają świetnego materiału empirycznego, który jest niezwykle umiejętnie wpleciony w narrację i starannie zinterpretowany. Z recenzji prof. dra hab. Jana Kubika