"Niezwykła wyobraźnia, wyjątkowy talent w tworzeniu metafor, budowaniu kadencji, zaskakujące skojarzenia..." "Książka przygotowana z wartką akcją. Czytelnik dosłownie frunie przez stronice, by na końcu znaleźć rozwiązanie zagadki" "Ta powieść to narracyjny majstersztyk. Dzieło cudownie wzbogacające światową literaturę" Wszystkie z zacytowanych powyżej opinii są prawdziwe, chociaż żadna nie jest recenzją książki, którą trzymają Państwo w ręku. Pierwsza dotyczy powieści Virginii Woolf, druga - Franklina W.Nixona, trzecia - Orhana Pamuka. Być może przywołane przeze mnie redakcje po prostu jeszcze nie wiedzą, że właśnie ukazała się książka Magdy Umer i Andrzeja Poniedzielskiego, może nie mają recenzentów czytających po polsku i tylko dlatego nie poświęciły jej wystarczająco dużo uwagi. Ale Państwo niech poświęcą. Chociażby po to, żeby sprawdzić, czy któryś z zacytowanych powyżej opisów przez przypadek nie pasuje idealnie do charakteru tego, co Magda i Andrzej napisali. Po przeczytaniu dwa cytaty proszę zakleić nieprzezroczystą taśmą, a zostawić tylko ten, który najcelniej oddaje Państwa wrażenia.