Przykuwający uwagę, pasjonujący esej na temat instytucji, łączący w sobie inspiracje z jednej strony socjologią francuskiego klasyka, Émile’a Durkheima, z drugiej zaś polskiego mikrobiologa Ludwika Flecka. Douglas zastanawia się w nim nad kategoriami współpracy i solidarności, które nieodłącznie powiązane są z ich odwrotną stroną: odrzuceniem i brakiem zaufania. Na jakiej podstawie tworzy się w danej instytucji zaufanie, sprawiające, że ludzie mogą ze sobą współpracować? Kiedy brak zaufania między współpracownikami sprawia, że niemożliwe staje się jakiekolwiek działanie? Kiedy pewne emocje i zachowania w ramach instytucji są uznawane za racjonalne, a kiedy tej racjonalności pozbawione?