Sztuki Levina przetłumaczono na kilkanaście języków, powstają o nim prace naukowe, książki, artykuły, organizowane są konferencje poświęcone jego twórczości, wystawy, po 10 latach od jego śmierci w 1999 roku nadal jest inspiracją dla wielu twórców teatralnych, wystawia się jego sztuki czy odnajduje niepublikowane jeszcze lub mało znane dramaty odkrywając ich ponadczasowość i niezwykłą wartość. Stosunek Levina do Polski był ambiwalentny; z jednej strony była to chęć zapomnienia i stworzenia nowego izraelskiego życia, z drugiej strony powracanie do Polski w tłumionych wspomnieniach, w rzeczach i zwyczajach, które ocalały "stamtąd" w poszukiwaniu i tęsknocie za krewnymi, którzy mogli ocaleć i są "tam". Levinowi udało się obudzić nie tylko w czytelniku i widzu izraelskim tłumione wspomnienia i dziwną bliskość ze światem dobrze znanych i zakorzenionych głęboko w świadomości swoich bohaterów.