Wiosną 1945 roku więźniowie obozu koncentracyjnego w Mellern doczekali się wyzwolenia. Wśród ocalałych znaleźli się Bucher i jego ukochana Ruth Holland. Powieść E.M. Remarque’a to przejmujące studium obozowego życia: okrucieństwa, specyficznych hierarchii i bezwzględnych zasad, na których tle tym wyraźniej ujawnia się zarówno człowieczeństwo, jak i wszelka nieludzkość Remarque z wielką znajomością ludzkiej psychiki zarysowuje charaktery i postawy bohaterów zza jednej i drugiej strony drutów, pokazując też, jak łatwo prześladowani mogą stać się prześladującymi. Erich Maria Remarque (1898–1970) należał do pokolenia, które straciło młodość w okopach I wojny światowej. Nim zyskał sławę dzięki pacyfistycznej powieści Na Zachodzie bez zmian, parał się dziennikarstwem, był też księgowym, nauczycielem i organistą. Po dojściu Hitlera do władzy książki Remarque’a trafiły na stos, a ich autor został pozbawiony niemieckiego obywatelstwa. Lata II wojny światowej spędził w USA, gdzie powstała jedna z jego najlepszych powieści – Czas życia i czas śmierci. Remarque nie był eksperymentatorem. Uznanie czytelników i krytyki zdobył za jędrny styl, „publicystyczną” aktualność tematyki, mistrzowskie budowanie scenerii i sylwetek bohaterów.