Nie sposób zrozumieć polityki zagranicznej PRL w 1957 r. bez uwzględnienia przemian, jakie zaszły w kraju rok wcześniej. Stanowiły one znaczący krok w kierunku demontażu systemu stalinowskiego. Jednocześnie kryzys wewnętrzny w ZSRR oraz osłabienie kontroli nad państwami uzależnionymi sprzyjały wyswobadzaniu się Warszawy spod ścisłej kurateli Moskwy, także w działaniach na płaszczyźnie międzynarodowej. Wybór na I sekretarza KC PZPR Władysława Gomułki, niedawnego więźnia stalinowskiego, był znakiem zmian czytelnym nie tylko dla polskiego społeczeństwa, ale i dla zagranicy. O ile symbolem całości przeobrażeń politycznych w PRL był Gomulka, o tyle zmiany w polityce zagranicznej symbolizował nowy szef resortu Adam Rapacki.