Państwo Arsakidów (247 przed Chr.-226 po Chr.) to wciąż mało znane i niedoceniane mocarstwo irańskie, które przez niemal czterysta lat stanowiło największą potęgę na obszarze od Syrii po Afganistan. Niniejsza praca jest studium polityczno-militarnym, koncentrującym się na kwestiach polityki dynastycznej i strategii politycznej Arsakidów i walce o kształt imperium partyjskiego w burzliwym okresie pierwszej połowy I wieku po Chr., gdy chyliła się ku upadkowi linia dynastyczna Sinatrukidów i trwały zmagania o spadek po nich. Przedstawiona została polityka Imperium Parthicum wobec sąsiadów takich jak Rzym, ludy Baktrii i Chorezmu, Sarmaci czy Sakowie z indo-irańskigo pogranicza (Afganistan-Pakistan). Kluczową rolę odgrywały w dziejach Arsakidów władztwa wasalne (w tym głównie Media Atropatene, Edessa, Charakene i Adiabene) oraz bogate królestwo Armenii, o które trwała zaciekła rywalizacja z Rzymem.