Monografia poświęcona jest immunitetowi państwa jako instytucji międzynarodowego prawa procesowego cywilnego, rozumianemu jako przeszkoda do rozpoznania sprawy przeciwko państwu przed sądem zagranicznym oraz do wszczęcia egzekucji z jego majątku za granicą. Po omówieniu prawnomiędzynarodowej genezy immunitetu państwa oraz źródeł prawa w tej dziedzinie, rozważania skoncentrowane zostały na umiejscowieniu i charakterystyce funkcjonowania tej instytucji w polskim prawie procesowym cywilnym. Obszerne uwagi poświęcono reżimowi procesowemu immunitetu państwa i jego procesowemu traktowaniu, w tym badaniu immunitetu przez sąd oraz konsekwencjom naruszenia immunitetu państwa po uprawomocnieniu się orzeczenia. Odrębnym przedmiotem opracowania są wybrane problemy procesowe związane z uczestnictwem państwa w postępowaniu cywilnym przed sądem zagranicznym, takie jak: zdolność sądowa i procesowa, reprezentacja, jurysdykcja krajowa, doręczenia i wyrokowanie zaoczne. Praca obejmuje również problematykę immunitetu państwa w europejskim prawie procesowym cywilnym.