Książka stanowi próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy w dzisiejszej Polsce należy uważać za obowiązującą zasadę wolności zabudowy, w wyniku której interes publiczny — w szczególności wymogi lądu przestrzennego — zajmuje miejsce podrzędne wobec prawa własności, a efektem jest rosnący nieład przestrzenny. W opracowaniu przedstawiono m.in.: — idee zorganizowania przestrzeni i ich konfrontację z rzeczywistością — w kategoriach abstrakcyjnych („miasto idealne") i praktycznych („miasto realne"); — ideologie urbanistyczne niezależne od ogólnych ideologii politycznych i społecznych, które zaciążyły na urbanistyce XX w.; — rolę, jaką odgrywały i odgrywają w procesie kształtowania przestrzeni władza publiczna, przede wszystkim jako wyrazicielka interesu publicznego, oraz własność; — inne prawa podstawowe, które mogą dotyczyć urbanistyki i architektury - prawo do mieszkania, dobrego środowiska, dobrego rządzenia, a może już także do dobrej przestrzeni w ramach prawa do miasta. Publikacja adresowana jest do prawników zajmujących się problematyką urbanistyki i architektury, urbanistów oraz wszystkich zainteresowanych urban studies, w tym socjologią miasta.