Instytucjonalizm nie stanowi jeszcze głównego nurtu w naukach społecznych, ale jego ranga ostatnio bardzo szybko rośnie. Dwa lata temu obie Nagrody Nobla w ekonomii przypadły w udziale teoretykom instytucjonalizmu. Można spotkać opinie, że neoinstytucjonalizm już znajduje się w głównym nurcie nauk społecznych. Niniejsza publikacja jest par excellence teoretyczna, z domieszką historii myśli instytucjonalnej. W swoich poszukiwaniach Autor czerpie inspirację z bardzo wielu źródeł, przede wszystkim z twórczości Elinor Ostrom, laureatki Nobla w dziedzinie ekonomii w 2009 roku, w której zespole naukowym sam kilka lat pracował. Autor niniejszej publikacji podejmuje ważną problematykę, problematykę za taką też coraz częściej uważaną. Wynika to z tego, że nasze czasy przynoszą zapotrzebowanie na wiedzę, która pozwala łączyć idee i ludzi, a instytucje są mostem, który obiecuje zapewnić takie przejście. Autor i jego bohater – homo agens – to konstruktorzy tego mostu. Wiedza, jaką posiadamy na temat homo agens, jest rzetelna, ale niepełna i zawsze taką pozostanie. Czy obietnica, jaką się nam oferuje, jest nadzieją, że most jest na skalę nowych wyzwań? Z recenzji prof. Witolda Morawskiego