Historia w okresie przejściowym Dominicka LaCapry to pasjonująca próba opisania relacji, które - jak wierzy autor - nie zostały dotąd zadowalająco opracowane teoretycznie: relacji między doświadczeniem a tożsamością, historią a różnymi koncepcjami podmiotowości, między ekstremalnymi zjawiskami a ich reprezentacją, strukturami instytucjonalnymi a rodzajami produkowanej przez nie wiedzy. Podstawą myślenia LaCapry jest założenie o istnieniu istotnych powiązań między pytaniami epistemologicznymi, nowym historyzmem a polityką dyscyplinarną i instytucjonalną. Nie przejmuje on jednak milcząco istniejących już ustaleń, lecz podejmuje dyskusję z wybitnymi autorytetami i prezentuje alternatywny model historiografii w praktyce, w którym z jednej strony akcentuje pluralizm i hybrydowość, z drugiej - pojęcie doświadczenia historycznego. To ostatnie jest dla LaCapry zarówno kategorią określoną teoretycznie, jak i osadzoną w realiach życia codziennego.