Książka jest pierwszą całościową rekonstrukcją dziejów sceptycyzmu (od starożytności po współczesność). Należy zarówno do historii filozofii, jak i epistemologii. Z jednej strony przedstawia rozwój sceptycyzmu, z drugiej wskazuje na jego niespójność. Analiza stanowisk sceptyckich przy wykorzystaniu narzędzi pojęciowych współczesnej epistemologii, zwłaszcza teorii gier językowych Ludwiga Wittgensteina i teorii aktów mowy Johna Searle’a, sugeruje, że niespójność ta ma charakter pragmatyczny. Nie jest to sprzeczność logiczna, lecz sprzeczność pomiędzy treścią głoszonych tez a milczącymi założeniami aktu ich stwierdzenia. Wprawdzie sceptycyzmu nie można uznać za prawdziwy bez popadnięcia w niespójność, jednak odgrywa on pozytywną rolę w rozwoju wiedzy, demaskując jej rozmaite ograniczenia i inspirując do ich przekraczania.