Plastyczne zainteresowania Henryka Baranowskiego zostały rozbudzone w rodzinnym domu - zarówno dziadek, ojciec, jak i wujowie, Franciszek i Leon, zajmowali się po amatorsku malarstwem. Również Orłowo, modne w latach trzydziestych letnisko, ze względu na bliskość morza i niepowtarzalną atmosferę miało niewątpliwy wpływ na krystalizowanie się twórczej wrażliwości malarza, który właśnie pracę w plenerze ceni szczególnie. Henryk malował od dziecka, a morze już wtedy stanowiło temat jego kompozycji. Od dziecka znał również zatrudnionego w firmie malarskiej ojca Kazimierza Ostrowskiego, przyszłego wybitnego artystę, profesora gdańskiej uczelni plastycznej. Jednak pierwszą prawdziwą lekcję malarstwa Henryk Baranowski zawdzięcza Janowi Falkowskiemu, którego poznał w Starogardzie Gdańskim, dokąd wyjechał wkrótce po zakończeniu wojny.