Przedmiotem monografii jest postać Michała Wielhorskiego, oboźnego wielkiego koronnego, kuchmistrza litewskiego, a następnie koniuszego królestw Galicji i Lodomerii, żyjącego w latach 1731-1814 działacza politycznego, aktywnego przede wszystkim u schyłku panowania Augusta III i w pierwszym dziesięcioleciu rządów Stanisława Augusta. Wielhorski znany jest szerzej jako obrońca liberum veto na sejmie 1766 r. i poseł konfederacji barskiej we Francji, który zdołał pozyskać myślicieli zachodnioeuropejskiego oświecenia, Gabriela de Mably i Jeana Jacques’a Rousseau, dla prac nad planem przebudowy polskiego ustroju. Pamięta się mu także jego własny plan reformy, zatytułowany „O przywróceniu dawnego rządu według pierwiastkowych Rzeczypospolitey ustaw”.