Książka proponuje dynamiczne spojrzenie na kategorię miejskości w kulturze europejskiej, ukazując dyskursywne przemiany postrzegania tej kategorii, począwszy od Platońskiej wizji racjonalnego miasta-państwa, poprzez obraz przestrzeni miejskiej jako przestrzeni politycznej kontroli i nadzoru, po miasto rozumiane jako przestrzeń ponowoczesnego doświadczenia zagubienia i niepewności, jako przestrzeń dezintegracji zarówno miasta, jak i tożsamości pomieszkujących w nim ludzi. Miasto-koncept, miasto utopijnych wizji niezmiennego porządku (Platon, More) staje się przestrzenią doświadczania wielogłosowości i inności, przestrzenią sprzeczności doświadczanych w różnych sferach życia – w sferze społecznej, filozoficznej, politycznej, estetycznej czy etycznej.