Rozwój e-government, czyli administracji świadczącej usługi na drodze elektronicznej warunkowany jest inicjatywami i działaniami, jakie zostały podjęte w naszym kraju dla przestawienia jego gospodarki na tory społeczeństwa informacyjnego, informatyzacji sektora publicznego oraz obowiązującymi aktami prawnymi, na podstawie których urzędy wykonują swoje zadania. O rzeczywistym rozwoju e-government świadczy oferowanie usług publicznych - oczekiwanych przez klientów administracji - na coraz wyższych poziomach, a więc odchodzenie od świadczenia usług wyłącznie na zasadzie udostępniania informacji, na rzecz coraz bardziej zaawansowanych sposobów załatwiania spraw urzędowych. Szansą na większą dojrzałość e-usług jest wdrożenie nowych metod zarządzania w jednostkach z sektora publicznego, uwzględniających dynamiczne zmiany potrzeb swoich klientów, kompletność usług i sposobu ich świadczenia oraz posiadanie niezawodnych systemów informatycznych zarządzania każdego szczebla. Administracja publiczna, chcąc racjonalizować wydatki na Informatyzację państwa przez dotacje unijne, dostrzegła potencjał tkwiący w zarządzaniu projektami i dała temu oficjalnie wyraz uchwalając, w 2005 r., ustawę o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne i rok później przygotowując pierwszy w historii Polski plan informatyzacji państwa. Mając na względzie wielość projektów realizowanych w sektorze publicznym, skalę zaangażowanych w nie środków UE, zapóźnienia Polski w zakresie wdrażania e-usług administracji w stosunku do innych krajów, a także fakt, że do tej pory sektor ten nie wypracował jednolitego standardu zarządzania przedsięwzięciami, w książce przedstawiono krytyczną analizę metodyk zarządzania projektami pod kątem ich implementacji do projektów związanych z rozwojem e-government. Ponadto, zaproponowano koncepcję wsparcia organizacyjno-informatycznego dla metodyki najczęściej wykorzystywanej przez administrację publiczną przy realizacji projektów z dofinansowaniem unijnym.