Książka przedstawia wybrane perypetie intelektualne polskiej etnologii i antropologii w okresie powojennym, choć żadną miarą nie pretenduje do miana adekwatnej czy wyczerpującej historii dyscypliny. Naświetla wybrane aspekty sporów teoretycznych i poglądów badaczy, przyczyny podejmowania określonych tematów, interpretację zmian zainteresowań. Ujawnia powiązania myślowe i personalne wewnątrz dyscypliny. Odnosi te zjawiska do etnologii uprawianej w regionie Europy Środkowej i do antropologii światowej.