Książka Barbary Trybulec podejmuje ważny i sytuujący się w centrum filozoficznych dyskusji problem naturalizowania epistemologii. Autorka analizuje różne odcienie znaczeniowe terminu "naturalizm" na gruncie ontologicznym (metafizycznym), epistemologicznym i metodologicznym, wskazuje także historyczne korzenie współczesnych stanowisk naturalistycznych. Na osi naturaliści-antynaturaliści, jeden biegun zajmują epistemolodzy opowiadający się za stanowiskiem, zgodnie z którym "wszelkie prawomocne problemy filozoficzne znajdują swoje rozwiązania jedynie w wyniku ścisłej współpracy filozofów z naukowcami". Na drugim znajdują się tradycyjni epistemolodzy. Ci ostatni wykluczają możliwość korzystania z osiągnięć nauki, twierdząc, że prowadziłoby to do błędnego koła. Autorka słusznie wskazuje, że ta kontrowersja jest ugruntowana w zasadniczej odmienności postrzegania zarówno zadań, jak i metod epistemologii. Tradycjonaliści, uznając, że epistemologia dysponuje aprioryczną, różną od naukowej metodą poznania, wyznaczają epistemologii status Pierwszej Filozofii, określającej warunki prawomocności poznania, w tym poznania naukowego. Z tych pozycji zarzucają naturalistom błędne koło, gdy ci odwołują się do wyników nauki.