Trzeci tom Dzienników Janusza Zabłockiego, obejmujący lata 1976–1986, został podzielony na dwie części. Druga obejmuje zapiski z lat 1982–1986. Druga część trzeciego tomu Dzienników Janusza Zabłockiego zawiera opis ostatnich lat jego kariery politycznej, zakończonej w sposób całkowicie nieoczekiwany – wskutek operacji dezintegracyjnej przeprowadzonej w Polskim Związku Katolicko-Społecznym przez MSW. Zaproszeni przez Janusza Zabłockiego do współpracy przedstawiciele orientacji endeckiej obrócili się przeciwko niemu i stali się powolnym narzędziem w rękach SB. Nie tylo przejęli władzę w organizacji, lecz także zniszczyli dorobek jej twórców, wprowadzając do niej przypadkowe osoby, a przede wszystkim tracąc poparcie Kościoła. Autor szczegółowo omawia kolejne kroki zmierzające do wyelimiowania go z władz PZKS, próbuje też zrekonstruować powody, dla którycjh wszczęto taką operację względem organizacji bądź co bądź lojalnej wobec władzy, będącej uczestnikiem PRON. Do zapisków z lat 1982–1986 Autor dołączył Postscriptum, w którym ustosunkował się do wydarzeń z drugiej połowy lat osiemdziesiątych XX w. Mimo rozgoryczenia, jakie przebija z ostatnich stron książki, ukazujących kulisy przygotowań do Okrągego Stołu i wyborów czerwcowych, Janusz Zabłocki nie traci z oczu tego, co najważniejsze – dostrzega wartość odzyskanej przez Polskę w 1989 r. wolności.