Teoria karna Kanta ze stanowiska jego ogólnej nauki o rozumie praktycznym ukazała się najpierw w roku 1881 w tomie XVI „Rozpraw Wydziału Filozoficznego Akademii Umiejętności”, a rok później jako oddzielna książka, wydrukowana w Drukarni Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W oparciu o tę pracę, Edmund Krzymuski, po uzyskaniu pozytywnych opinii prof. Aleksandra Bojarskiego i Franciszka Ksawerego Kasparka, habilitował się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kolokwium odbyło się 28 czerwca 1881 roku, po nim habilitant wygłosił wykład O znaczeniu filozofii prawa i o metodzie jej wykładu. Tekst tego wykładu opublikowany był później dwukrotnie: w „Niwie” (1881,z. 159, s. 145–156) oraz jako osobna broszura w Warszawie w 1881 roku. Po pomyślnie zaliczonym kolokwium i jego zatwierdzeniu przez Ministerstwo, co nastąpiło 21 sierpnia 1881 roku, Krzymuski otrzymał veniam legendi z filozofii prawa i stanowisko docenta prywatnego. Rok później, na wniosek Krzymuskiego, na podstawie kolejnej przedłożonej przez niego pracy Zasady nauki o usiłowaniu przestępstw, veniam legendi rozciągnięto dodatkowo na prawo karne i proces karny.