Książka stanowi ogląd teoretyczno-empiryczny procesu adaptacji dzieci do wymagań edukacji przedmiotowej. Składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza stanowi analizę o charakterze teoretycznym i rekonstrukcyjnym zasadniczego problemu. Na tle rozważań nad sensem i znaczeniem adaptacji, podjętych w interdyscyplinarnym kontekście, dokonano opisu mechanizmu adaptacji prorozwojowej i jego uwarunkowań. Jednocześnie ukazano dzieciństwo, jako okres najbardziej sprzyjający dla procesu gromadzenia doświadczeń adaptacyjnych, dzięki nieograniczonym wówczas możliwościom centralnego układu nerwowego. Ponadto, wyeksponowano wagę edukacji szkolnej w kontekście progu między edukacją elementarną a edukacją przedmiotową, ukazując znaczenie jakości uprzednich doświadczeń szkolnych, wyniesionych z etapu edukacji zintegrowanej dla pełnienia roli ucznia na kolejnym szczeblu nauczania.