Przedmiotem analiz studium „Duchowieństwo rzymskokatolickie diecezji włocławskiej w latach 1918-1939” uczyniono życie i działalność tylko tych osób, które przyjęły święcenia kapłańskie i tworzyły zhierarchizowaną wspólnotę, pozostającą w łączności ze swoim biskupem. […] Tytułowa problematyka została omówiona w ramach kilku wyodrębnionych grup zagadnień, w których zastosowano ujęcie chronologiczne, lepiej odzwierciedlające rozwój wydarzeń i bieg dziejów także w przypadku jednej diecezji. W zakres opracowania wchodzą lata 1918-1925 oraz 1925-1939. Pierwszy zestaw dat obejmuje istnienie diecezji kujawsko-kaliskiej w odrodzonym państwie polskim do czasu zawarcia konkordatu między Rzeczpospolitą a Stolicą Apostolską, drugi – okres od wydania papieskiej bulli „Vixdum Poloniae Unitas” w 1925 r. do wybuchu drugiej wojny światowej. Jako główny cel rozprawy postawiono ukazanie działalności duszpasterskiej i pozaparafialnej duchowieństwa diecezji włocławskiej. Badania przeprowadzono na tyle precyzyjnie, na ile pozwalał stan bazy źródłowej, a także zasób dotychczasowej wiedzy.